Poem – Jelly Beans

Sharing my #poem that I wrote in school parking lot as I waited to pick up my daughter so many years ago. Waiting for your child to come home from school is such sweet joy. My heart weeps that so many families in #UvaldeTX won’t have their child coming home. It’s heart-breaking.

Darshana Varia Nadkarni's Blog

‘Tis two o’clock!
Children pouring forth from school gates

These are my Jelly Belly jelly beans, and you can’t have any. They’re all MINE! Photographed and eaten by Brandon Dilbeck on August 30, 2006. See also Image:JellyBellyPile.JPG Image:EndlessSeaOfJellyBeans.jpg Image:RedJellyBean.jpg (Photo credit: Wikipedia)

Like jelly beans spilling out
In red, yellow, and lime green
Their moods reflecting
The day that’s been

Substitute who was mean
Math was exciting and nutrition?
Boring as lima bean
Pouring out unevenly, not one by one

Manners forgotten in
Eagerness to go home
Tiny jelly beans in red, yellow, green
Looking happy, grumpy, sad, and mean

There comes mine
In perfect aquamarine!

PS – I wrote this poem in the school parking lot as I was waiting
to pick up my daughter from Elementary School, several years ago.

View original post

Yesterday and Today – RIP #UvaldeTX

14 students & 1 teacher killed at #Uvalde TX – RIP

Prayers & #GunReformNow

Oh I know this isn’t shocking us anymore and our tears have dried up. BUT when we think of each mother and father who won’t have a child coming home tonight, just for a second when we think of their grief then we know in our hearts, this isn’t about politics or our rights alone. We want guns that keep us safe inside our homes. Our children are not sitting inside homes. They are in schools, colleges, shopping malls, theaters – but we love guns too much.

Sharing my poem —-

Yesterday and Today…… a #poem

Yesterday, you’d come home from school and my world would be brighter
Today it seems, my world will always remain darker…..

Yesterday, I chided you for playing video games full of violence, torture
Today violence of my world stole your dreams forever….

Yesterday, your focus was college of your reach, you aimed higher
Today, you became a pawn in someone’s unwinnable war

Yesterday your biggest worry was a B score
Today trivial seems that fear

Yesterday, we prayed that you’d drive safer
Today, your blood streaked body drowns under my one long tear

Yesterday, with scarcely a hug you walked away with your peer  
Today, I won’t accept. I need yesterday and you. Right here

Yesterday, prom nights and college letters got your cheer
Today, your cheers are drowned under my long silent tear

ટેક્નોલોજી દ્વારા થતા દુષ્કર્મો ને બુલીબાઈ એપ ને પડકારતું કાવ્ય: #Gujarati #poem against #BullibaiApp

આપણા સમાજમાં એક એવી ખોટી માન્યતા છે કે શારીરિક પીડા ની સરખામણીમાં ટેક્નોલોજી દ્વારા થતું નુકશાન અને પીડા તદ્દન મામૂલી છે. વધુ ને વધુ ટેક્નોલોજીના દુરુપયોગથી વ્યક્તિઓને ખુબ નુકશાન પહોંચે છે. ટેક્નોલોજી દ્વારા આર્થિક રીતે લોકોને કેવું નુકશાન કરી શકાય છે તે તો આપણે જાણીએ જ છીએ અને સંસ્થાઓએ તે માટે પગલાં પણ લીધા છે. પરંતુ ટેક્નોલોજી ના દુરુપયોગથી વ્યક્તિની પ્રતિષ્ઠા અને ઓળખ ઉપર સખત છાંટા ઉડાડીને તેને ખુબ હામી પંહોંચાડવામાં આવે છે તે પ્રત્યે આપણે તેટલું ધ્યાન આપ્યું નથી. અને ખાસ કરીને ભારત જેવા પિતૃસત્તાક સમાજ માં સ્ત્રીની પ્રતિષ્ઠા ની અસર તેની પુરી જિંદગી ઉપર થઇ શકે છે ત્યારે સ્ત્રીઓ ઘણી વાર તેવા દુરુપયોગ નું લક્ષ્ય બને છે.  ડિજિટલ માહિતી એક વાર ઈન્ટરનેટ ઉપર મુકાય જાય તો તે હંમેશ માટે ક્યાંક ને ક્યાંક તો રહીજ જાય છે. તેથી ડિજિટલ માહિતીની સ્થાયીતા ને કારણે તે વ્યક્તિ ના પુરા જીવનમાં તે એક લટકતી તલવાર બનીને રહી જાય છે. ઘણીવાર કોઈ સ્ત્રી હિંસાત્મક સબંધ માંથી બહાર નીકળવાની કોશિશ કરે ત્યારે પણ પુરુષો તેને રોકવા માટે કે ત્યાર બાદ બ્લેકમેઇલ કરવા માટે ડિજિટલ ગેરુપયોગથી સાચી કે ખોટી હકીકત ઉપજાવીને સ્ત્રીને મહાત કરવાની કોશિશ કરે છે. મને તેનો અંગત અનુભવ છે.  

તાજેતરમાં ભારત માં બુલીબાઈ એપ દ્વારા મુસલમાન મહિલાઓની બેઇજ્જતી કરવાનો અત્યંત દુઃખદ પ્રયાસ થયો. તેમાં મુસ્લિમ મહિલા કાર્યકર્તાઓ, પત્રકારો, રાજકારણીઓ, અભિનેતાઓ અને એન્જિનિયરોને નિશાન બનાવવામાં આવ્યા. આ મહિલાઓના ચહેરા પોર્નોગ્રાફિક બોડી સાથે જોડી દેવામાં આવ્યા હતા અને તેમની નકલી હરાજી સર્જવામાં આવી હતી. રાજકારણી મહિલાઓને પણ આવા કરતૂતનો અવારનવાર સામનો કરવો પડે છે. જ્યાં સુધી આપણે બધા તેની વિરુદ્ધ નહિ બોલીએ અને તેનો ઉગ્ર વિરોધ અને આક્રોશ વ્યક્ત નહિ કરીએ ત્યાં સુધી આ બદલાશે નહીં અને આવતા વર્ષોમાં આપણી દીકરીઓને આવીજ કરતૂતોનો સામનો કરવાનો રહેશે. મારા જીવનનો આ અંગત અનુભવ છે અને તેને આધારે કહીશ કે ગમે તેવી ચોખ્ખી પ્રતિષ્ઠા કોઈ સ્ત્રી ધરાવતી હોય, અને કોઈ પણ સ્ત્રી હોય તે આવી કરતૂતનો ભોગ બની શકે છે. 

જયારે દિલ્લી માં નિર્ભયા નામે ઓળખાઈ ગયેલી એક યુવતી ઉપર 6 પુરુષો દ્વારા બળાત્કાર અને ત્યાર બાદ તેની હત્યા કરવામાં આવી હતી ત્યારે મેં એક કાવ્ય લખ્યું હતું http://bit.ly/WyY4zf . તેવું બીજું કાવ્ય બુલીબાઈ એપ ની ઘટના બની ત્યારે લખ્યું છે તે નીચે રજુ કરું છું.

મારા ભાઈઓ અને બહેનો ને અનુરોધ 

મારા ભાઈઓ, હંમેશા તમારી સુરક્ષા ઇચ્છુ છું
તમારા કાંડે રાખડી બાંધતા તમારી રક્ષા પ્રાર્થું છું
આજે મારા ચરિત્ર ને પ્રતિષ્ઠા ઉપર છાંટા ઉડે છે
ત્યારે તમારા આધારની અપેક્ષા રાખું છું.   

સ્થિતિસ્થાપકતા ને ઉત્સાહ મારી ચાલ માં છે 
મોકળા મને જીવવાનો મોકળો રાહ માંગુ છું
મારા સોઉન્દર્યની ચર્ચા તમે ખુબ કરો છો 
આજે મારા ચરિત્રનો બચાવ ઈચ્છું છું   

એક દિવસ મારી કૃતજ્ઞતા વ્યક્ત કરશે  
મારી તમારી દીકરીઓ ની વાત કરું છું
ઇતિહાસના પાના ઉથલાવશે ત્યારે કૃતજ્ઞતા 
તમારા પ્રતિ પણ વ્યક્ત કરે તેમ ઈચ્છું છું  

પ્રિય બહેનો, આપણી લડાઈ દુષ્કર્મ સામે છે 
આજે તમારા સાથ માટે હાથ લાંબો કરું છું  
નફરત ને કટ્ટરતા સામેની લડાઈમાં, કોઈ જાતિ 
ધર્મ દરજ્જો કે વર્ગ વિભાજીત ન કરે તે ઈચ્છું છું  

હો ભલે મુસ્લિમ ખ્રિસ્તી શીખ કે હિન્દુ. છતાં પુરૂષો 
યુદ્ધ આદરે ત્યારે પ્રથમ લક્ષ્ય તમે અને હું છું 
અહીં કે ઇથોપિયામાં, લાઇબેરિયા, બોસ્નિયા, 
ચાઈના કે ઇરાક કે રવાન્ડામાં. તે માત્ર કહું છું.

ચાલો સાથે મળીને આગળ માર્ગ મોકળો કરીએ
તેથી આપણી દીકરીઓ સુરક્ષિત રહે તે ઈચ્છું છું 
શેરીઓમાં ફરતા કે ઑનલાઇન સર્ફિંગ કરતા 
કે બસની સવારી માં તેમની સલામતી પ્રાર્થું છું  

નરસંહાર ને નફરત ભૂતકાળની ઘટના છે લોકો કહેશે
દેશની મહિલાઓએ એકમેકને ટેકો આપ્યો શું
કેમકે જ્યારે એક સ્ત્રી સ્ત્રીને ટેકો આપે છે, તે બચાવે છે 
દેશો, સમુદાયો, પુરુષો ને બાળકોને, તે હું જાણું છું

#MeToo – #DigitalAbuse Against Women Must Stop

There is a mistaken belief that #DigitalAbuse cannot be harmful, it is not real, serious or potentially lethal as physical abuse. Increasingly rogue elements use digital tools to harass and cause irreparable harm. We already know the extreme harm that can occur financially, and organizations have taken this threat seriously and taken measures to prevent such abuse. However, we haven’t given serious attention to digital abuse targeted towards someone’s reputation and their identity in the community. And because in patriarchal societies, a woman’s reputation can make or break her whole life, such abuse is often targeted towards women. In India, women politicians also often become a target of digital abuse by their male colleagues from opposition. The permanence of digital content makes it all the more harmful. Often perpetrators of domestic abuse try to sully a woman’s reputation when she seeks exit out of abusive relationships. I have first hand experience with such digital abuse.

Recently, that is also what was done by #BulliBai app. The app targeted Muslim women activists, journalists, politicians, actors and engineers. Faces of these women were attached to pornographic bodies and fake auction was created. This will not change UNLESS we all speak up against it and express vehement opposition and outrage. Else, tomorrow it will be our daughters who will be dealing with this crap. You may have impeccable reputation and yet be a target of digital abuse. It renders you completely helpless. I have experienced it and I am asking all of us to take a stand against all forms of abuse including those where overwhelmingly women are the target. I had written a poem (http://bit.ly/WyY4zf) in support of #Nirbhaya, a young woman who was brutally raped while riding in a public bus, by 6 men and was then killed, in Delhi. I have written a similar poem and I am sharing it below.

Stand with me, my brothers and my sisters

My brothers, it is for your safety
I pray and tie this band, my rakhi
Will you now speak for me, be outraged?
My safety’s in peril, my soul damaged

I have resilience and verve 
Just asking for what I deserve
You’ve always praised my beauty
I’m asking now basic human dignity

One day, for paving the path, they’ll thank me
Your daughters who come after me
Their journey made easier minus many sorrows
For I took on my heart, the insults and arrows

When they turn the pages of history
With reverence, they’ll remember me
Perhaps they’ll thank you too
Stand with me for them, will you?

My sisters, we fight misogyny
Our battles are same, hate and bigotry
Let no one divide us by race
Or religion, status or class

Muslim Christian Sikh or Hindu
When men battle, first target is me and you
It’s the same story, here and in Ethiopia
Liberia, Bosnia, Turkey or Rwanda

Let’s pave the path forward together
So our daughters are safer
Walking the streets or surfing online
And safer riding a bus across town

Genocides & hate are things of the past
They’ll say, ‘cause women took a stand
For when a woman supports a woman 
It saves countries, communities and men

Yesterday and Today: A #poem after #MichiganSchoolShooting

When a child is suddenly murdered, life changes for the parents in an instant. I am sharing my #poem – Yesterday & Today. I wrote a poem after #SandyHook shooting http://bit.ly/QZOh2a and re-wrote one today as we weep again with fresh scars. Sandyhook happened right before X’mas in 2012 and #MichiganSchoolShooting today, right before X’mas 2021. It is heartbreakingly sad & speaks to #ExtremeSelfishness of our society that because older ones among us want to be safer in our homes, our young people pay the price of becoming targets of mindless #GunViolence. My heart weeps with the parents who have to bear this loss.

Yesterday and Today…… a #poem
Poem – on Michigan School Shooting – November 30, 2021

Yesterday, you’d come home from school and my world would light up
Today it seems, my world will always remain darker…..
Yesterday, I chided you for playing video games full of violence
Today violence of my world stole your dreams forever….

Yesterday, your focus was the college of your reach
Today, you became pawn in someone’s war
Yesterday your biggest worry was to score a B
Today trivial seems that fear

Yesterday, we prayed that you’d drive safe
Today, seeing your blood streaked bodies, we weep
Yesterday, we needed you to place angel, high up on the X’mas tree
Today, angel weeps beside us, scars are so deep 

Yesterday, I was late and with scarcely a hug, I bid you goodbye 
Today, it’s too late and I will never see you go
Yesterday, sleep engulfed me though I wanted to write a gratitude post
Today, it’s too late for my gratitude and you’ll never know

Yesterday, snowflakes and rainbows were your favorite things
Today, OUR favorite things got you, that’s how much we love guns
Yesterday, you were the future
Today we wiped out the very future, that’s how much we love guns

Lost in Many Faces of Gods – #Poem

My neighbor comes out every morning to cut beautiful roses and other flowers growing outside her house and she collects them to offer them to God. After seeing this scene again and again, this poem is written.

I don’t know O God, your wishes
Based on my understanding, I thee worships

I cut beautiful flowers from your creation
And offer them to photo frames of my vision

In many faces, I have imagined you
To please you, many rituals I do

Sometimes in scary image of Goddess Kali
I’ve feared your wrath and offered havana nightly

Or I fast for nine days in honor of demon-slayer Maa Durga
And begin my days with prayers to kind and portly Lord Ganesha

I have sought you in neutral face of Lord Mahavira
Or in wise verses of Lord Buddha

Sometimes I seek you in a mosque without an image or fuss
And sometimes your love bleeds from an object, a cross

In many rituals, fasts, prayers and customs I have tied you
And bound myself in fortified walls of bigotry, all for you

Which of you is real, I am lost in your many faces,
All of my own making, I’m lost in rituals and customs

But I forget the face that is in front on me everyday
When snakes slither, cows moo, when goats bray

When peacock puts on an amazing display
To win his beloved, when I see chimps tease and dolphins play

When autumn showers gold, in awe I say, it’s not the doom
Hope is rekindled when spring flowers bloom

And yet spring is no more a start than autumn an end
I find summer glow of my soul in desolate winter or barren desert sand

I don’t know of many Gods, or of A God or A Goddess
And yet I see everyday how the divine reveals

There is presence of the divine all around
On this wondrous earth and in the galaxy beyond

I looked in temples, churches and mosques….
In the end, I found divine within my heart, Rumi says

ईश्वर के कई चहेरे मेरी फोटो फ्रेम में – #Hindi #Poem

I have written this poem in English, Hindi and Gujarati and am posting in all three languages. Each time the words are slightly altered.

मेरी पड़ोस में रहती हुई महिला रोज बहार आकर अपने घर के पास उगते हुए सुंदर गुलाब और अन्य फूलों को काटकर अपनी पूजा की थाली में इकट्ठा करके घर ले जाती है। इस दृश्य को बार बार देखने के बाद  यह काव्य लिखा है 

मुझे नहीं पता हे ईश्वर आपकी क्या मर्जी है
आपको भजति हु जैसी मेरी समज होती है  

आप के ही सर्जन के सुंदर फूल चुनकर  
अपने  मातापिता सामान पौधों से अलग कर 

प्रस्तुत करती हूँ आप ही की सुन्दर छबि के सामने 
आपके कई चहेरे मैंने फोटो फ्रेम में उतारे है 

कभी सोचा आप को, डरावने माँ काली के रूप में
कभी अनुरागशील गणेशजी और कभी मां दुर्गा के स्वरूप में

कभी बुद्ध और महावीर के तटस्थ चेहरे में पाया 
कभी बिन चहेरे आपको मस्जिद में मेने पाया 

मेरे ठहराए गए रस्मो कस्मो से आपको बांध लिया  
कभी फल खाकर कभी रोजा रखकर आपको प्रसन्न किया  

कभी इशू के क्रॉस पर लहू में आपकी दया को देखकर
कभी कृष्ण की बांसुरी की ध्वनिमें आपकी भक्ति में रंगकर 

खोजने आपको मंदिर मस्जिद चर्च और कहाँ कहाँ भटकी  
अलग अलग नियमो और रस्मो से में परेशान हुई 

मैंने अपनी कल्पना से तुम्हारे कई चेहरे गढ़े हैं
पर भूल जाती हु वोही चेहरा जो मेरे सामने है

मोर की कला, तेंदुए की दौडान, मेंढक की छलांग
सिंह का गुर्राना कोयल के टहूके, पंखी का कलरव 

कोयल के टहूकने में, भमरे के भनभनानेमें, 
आप को पा लू में फुलोके खिलने और मुर्झानेमे  

मैं छवि में आपका चेहरा क्यों बनाऊ 
रस्मो रिवाजमे क्यों हैरान हो जाऊ 

अलौकिक, आपकी यह रचना अमृतमयी
मान क्यों न लें कि यही आपकी पुष्टि आपकी छवि

Me & You – #poetry

There is a very old tradition of poetry in Afghanistan, before the arrival of the Taliban. Written as couplets, they were called landay. After the Taliban came, women began writing and sharing in small private groups. And yet when her family members or Taliban came to know about it, women were sometimes whipped and even killed for writing poetry. Eliza Griswold, a Guggenheim Fellow traveled with photographer Seamus Murphy on assignment with the New York Times Magazine to learn about one such young poetess who was killed by her family for writing poems. There she privately met small groups of women and collected landays or poems written by them. For more details and to read these couplets: See the URL below.

https://static.poetryfoundation.org/o/media/landays.html

In one of my literature groups, we had to say something on the topic of “Me and You” in Gujarati language. I selected a few lines from their couplets and took the liberty to slightly modify them to fit the theme and shared them after translating in Gujarati language. I am posting them here along with my own poem below..

You forced me into marriage with an old man 
May Allah burn down the house where I spent my childhood

Making love to you old man
Is like fucking a shriveled cornstalk blackened by mold.

When sisters gather, they admire their brothers
When you brothers meet, you sell your sisters, kill them, burn them.

My body is my own;
Yet you are its master

And finally sharing the poem below that I wrote………

I, me — are not just words to inflate my ego
You — you are not just your masculinity

You and I are not always separate
Sometimes, you and I are a relationship

Then I exist, so do you
For a woman may have come from a man’s rib but once

But a man is born from her womb everyday 
If you are the question, I am the answer

Don’t make my existence the focus of your dominance
If you close me inside a veil, I will not cease to be

Don’t spend your time erasing my nail polish
For when your life is erased, how will you prove your worth in heaven?

Virgins don’t need nail polish scrubbers
But surely, gates of hell will remain open for your arrival

Poem: 101 things to do as we wait #election2020 outcome

On nail-biting ride of #election2020when patience befitting year 2020 is required, I’m sharing a poem I wrote when I was waiting for a young man to call me . It’s tweaked slightly. See below

101 things to do as we wait for #election2020 outcome

Read a book, go for a walk, or a swim
Hike, jog, do it for fun or just on a whim
Call an old foe for that divide to mend
Or share a good laugh with a friend
Listen to the music and drink ice tea,
Or lemonade or just relax and be
Mop the floor, and do the dishes
Like Cinderella, hum and make wishes
Think of all the bills to pay
Or just let them be for another day
Wear lingerie that is cute and lacy
Or baggy pajamas that caught your fancy
Maybe it is Friday and you have that fish to fry
Or on Wednesday, shout and sigh and sigh and have a good cry
This is only a partial list of things to do
Perhaps now you can wait patiently, can you?

સાથ વિષે….. (on togetherness in #Gujarati)

 

સાથ વિષે………

કોઈકનો સાથ જીવન માં થોડી ક્ષણોનો હોય છે પણ આખું જીવન મહેકતું કરીને જાય. કોઈકનો સાથ આખી જિંદગી હોય પણ ન હોવા બરોબર અને વ્યક્તિ ક્યારેક રસમો રિવાજ ને સમાજ ને લીધે આખી જિંદગી કોઈકનો નગુણો સાથ નિભાવી લ્યે છે. કોઈકનો સાથ એક આદત બની જાય છે. અને મીરા સાથે કૃષ્ણનો સાથ હતો તેમ ક્યારેક સાથ શ્રદ્ધા ની અનુભૂતિ છે.  મીરાં ને કૃષ્ણ નો સાથ શ્રદ્ધા માં હતો તેથીજ મીરા ના શબ્દો માં સંવેદના થી તરબોળ એવા સાથ ના ઘણા રૂપ મળે છે. 

ક્યારેક મીરા શ્રી કૃષ્ણ ના સાથ ને ઝંખે છે
मीरा कहै प्रभु कब रे मिलोगे
तुम बिन नैण दुखारा॥
म्हारे घर आ प्रीतम प्यारा॥ 

ક્યારેક તે સાથ ની અમૂલ્યતા ને અનુભવે છે
जनम जनम की पूंजी पाई
जग में सभी खोवायो
पायो जी मैंने राम रतन धन पायो

ને ક્યારેક તે વિરહ ની વેદના માં જુરે છે.
प्रभु जी तुम दर्शन बिन
मोय घड़ी चैन नहीं आवड़े॥
अन्न नहीं भावे, नींद न आवे
विरह सतावे मोय।
घायल ज्यूं घूमूं खड़ी रे
म्हारो दर्द न जाने कोय॥

ને ક્યારેક તેમના સંગાથ માં જ જીવન જતું હોય તેમ સહજતાથી કહે છે
साजि सिंगार बांधि पग घुंघरू,
लोक-लाज तजि नाची॥
मैं तो सांवरे के रंग राची।

સાથ માં આ બધા રૂપ સમાય જાય છે.

મારા શબ્દોમાં…… 

સાથ લાગણી છે, સંવેદના છે, પ્રેમ છે
સાથે હોય તે જ પૂછે ને તું હેમખેમ છે?

સાથ માં સંગાથ હોવો જરૂરી નથી
ક્યારેક સાથ માત્ર આદત જેમ છે

સાથ માં મતભેદ છે સાથે ફરિયાદ છે
વિરહ ને વેદના ને ફરી થતું મિલન છે

સાથ માં વર્તાય વ્યક્તિનું વ્યક્તિત્વ
તેને બીજા પ્રત્યે કેવો રહેમ છે

સાથ માં હિસાબ કિતાબ પણ હોય
સમર્પણ, તો ક્યારેક સાથ લેણદેણ છે

જન્મતાંજ શ્વાસ સાથે સંકળાયેલ સાથ છે
તો જ મિલન વગર પણ આજે સૌ હેમખેમ છે